Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Non igitur bene. Duo Reges: constructio interrete. Non potes, nisi retexueris illa. Quod quidem nobis non saepe contingit.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Tria genera bonorum; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Memini vero, inquam; Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Haec dicuntur inconstantissime. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? At iam decimum annum in spelunca iacet. Quid, de quo nulla dissensio est? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?

Ita nemo beato beatior. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Ac tamen hic mallet non dolere. Sed quot homines, tot sententiae; Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Quibusnam praeteritis?

Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Perge porro;

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Id enim natura desiderat.

Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.

Negare non possum. Quid iudicant sensus? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Quae sequuntur igitur? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Eaedem res maneant alio modo. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Esse enim, nisi eris, non potes.

Negare non possum.

Tu quidem reddes;

Ecce aliud simile dissimile.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Beatum, inquit.

Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.

An eiusdem modi?

Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quis istud possit, inquit, negare? Tu quidem reddes; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Si longus, levis. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Quis negat? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Illi enim inter se dissentiunt. Sed fac ista esse non inportuna; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Si longus, levis dictata sunt. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Torquatus, is qui consul cum Cn. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.