Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Duo Reges: constructio interrete. Sed residamus, inquit, si placet. Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur.

Deprehensus omnem poenam contemnet. Temporibus autem quibusdam et aut officiis debitis aut rerum necessitatibus saepe eveniet, ut et voluptates repudiandae sint et molestiae non recusandae. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?

At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Proclivi currit oratio. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Eamne rationem igitur sequere, qua tecum ipse et cum tuis utare, profiteri et in medium proferre non audeas? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quippe: habes enim a rhetoribus; Ipse enim Metrodorus, paene alter Epicurus, beatum esse describit his fere verbis: cum corpus bene constitutum sit et sit exploratum ita futurum. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. At iam decimum annum in spelunca iacet. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Qui cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset, ita aperte cepit pecunias ob rem iudicandam, ut anno proximo P. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum. Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Restinguet citius, si ardentem acceperit. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Aberat omnis dolor, qui si adesset, nec molliter ferret et tamen medicis plus quam philosophis uteretur. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Quid enim possumus hoc agere divinius? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Explanetur igitur. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti; Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac.

Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Quis autem honesta in familia institutus et educatus ingenue non ipsa turpitudine, etiamsi eum laesura non sit, offenditur? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; In enumerandis autem corporis commodis si quis praetermissam a nobis voluptatem putabit, in aliud tempus ea quaestio differatur. Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;

Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Atque hoc dabitis, ut opinor, si modo sit aliquid esse beatum, id oportere totum poni in potestate sapientis. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Is enim, qui occultus et tectus dicitur, tantum abest ut se indicet, perficiet etiam ut dolere alterius improbe facto videatur. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Cui vero in voluptate summum bonum est, huic omnia sensu, non ratione sunt iudicanda, eaque dicenda optima, quae sint suavissima. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;